Επικαιρότητα: μέχρι το Σάββατο του τριάντα ένα

Όλα συμβαίνουν κατά πως εσύ δεν τα φαντάστηκες.
Μαραίνονται τα λουλούδια στις βεράντες χωρίς αιτία,
τρέχουν στο δρόμο οι φίλοι, σκοντάφτουν, βουλιάζουν
κι ο βάλτος η σήψη. Αδειάζουν τα πάντα. Αδειάζουν.
Της απορίας άξιο εκείνο το ΑΤΜ της Πειραιώς που
απ' την οθόνη σου 'στειλε ευχή. Δίχως φιλί

Έι, το είδα, για λίγο τα χείλη χαράξαν. Χαμόγελο.
Πρωί... κι εκεί που θέλεις να είσαι εσύ λείπεις. Πρωί
μα η μπάνκα εσένα θυμάται. Χρεώσεις, πιστώσεις.
Άραγε, επιτόκιο ποιο; Κουδούνισμα. Ανοίγεις γραμμή.
Δε λείπεις. Απάντησες «ποιος...» Υπάλληλος απλός.
«Πείτε μου, στην Κύπρου χρωστώ;»

Χωρίς ταραχή η άλλη φωνή, δίχως και ευχή
για πρόγραμμα προνομιακό μιλά ασφάλειας θανάτου.
Συναντιούνται κάποτε όλα έτσι κι αλλιώς ταχύτατα,
συγκρούονται, καταρρέουν και «Τι δώρο! ευχαριστώ.
Ο αριθμός μου; Για ποια καταδίκη; Α, ΑΦΜ ζητάτε,
τι αφελής, θυμήθηκα, το...»

Μεσημέρι, ξαπλώνεις κι ο πόνος τρυπά τα μηλίγγια.
Του διαδικτύου αυτόχειρας, έγραψε στη ζούγκλα ο Μάκης.
Πραγματικότητα εικονική; Κρεμάστηκε, το διάβασες
κρεμάστηκε ονλάιν. Ακάλυπτος. Ασφάλεια καμιά.
Ω, σβήσε τα όλα, σήμερα Πέμπτη βράδυ είκοσι εννιά
το τρίτο παίζει στο κρατικό του Καρυωτάκη

Μακριά, πολύ μακριά μια αθηνά γιορτάζει, εσύ
χιλιόμετρα βρίσκεσαι βαθιά, στις ρίζες σχεδόν της Αθήνας.
Πιο νότια από το φρέαρ των Οινουσσών ονείρων σου
έχει το ρεύμα στείλει νετρίνα να κρεμάσεις στο λαιμό.
Διάφανο το σκοτάδι Κελσίου διακοσίων και βαθμών
με μήτρα μοιάζει. Όχι της γης. Ησύχασε, κοιμήσου

Μα την αλήθεια, να σε λένε είναι ωραίο γεωργία
τα μπλόκα στους δρόμους να φτύνεις, να μην επιθυμείς
γράμμα να αλλάξεις στο επίθετό σου, κατάρα να μη
λογαριάζεις ούτε μία σαν πρόωρα ως συνήθως ξυπνάς.
Σήκω. Σειρά σου μάνα. Πόνταρε στα όνειρα, θυμήσου.
Ξημερώνει (δις). Ξημερώνει. Καίγεσαι ή τριάντα ένα