CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

9 Ιαν 2009

Η νησίδα

Κάθε που δυο χελιδόνια
απέχουν πολύ από την άνοιξη
απρόβλεπτα χιονίζει.
Ύστερα στρώνεται μια παγωνιά που λιώνει
καθώς φουσκώνει η θάλασσα
και του στήθους τρώει τους βράχους

Όλα είναι από καιρό μιλημένα.
Όλα διάφανα.
Το παραθύρι που στεγάζει τη νύχτα
στην απομόνωση
και μέσα ο βόρειος άνεμος.
Όλα μελετημένα

Θέλει το κλίμα της η μοναξιά
να ευδοκιμήσει τσάκισμα

Κάπου και κάποτε συμβαίνει

Ανυψώνεται τότε ένας πλαστικός άγγελος
σαν ουράνια νησίδα
κλείνει τα μάτια ανάσκελος
και τραγουδάει τα παιδικά μας όνειρα

Τα μαλλιά του μακραίνουν σ' αυτό το παραμύθι.
Μα ο κουρέας της Σεβίλλης δεν ακούγεται
από χρόνια, βλέπεις, νεκρός