To γαλανό... το μαύρο

Άνοιξε βήματα τα μάτια,
βλέμμα μια ανάσα στείλε στην καρδιά.
Γιατί αύριο μπορεί να ξημερώσει
χωρίς να έχεις σπίτι,
γιατί ίσως να ζήσεις τον πόλεμο
χωρίς μια πατρίδα.
Και τι θλίψη να πεθαίνεις αύριο
φορές πριν ξημερώσει

Κι ένα παράθυρο τα λόγια αν έκλεινες...
Σκέφτομαι πως υπάρχει
ένας στρατιώτης στο πάνω έλος των συνόρων
που σφάγιασε ότι ματαιόδοξα εξέχει,
ότι φωνάζει, ότι εκπορνεύεται
χωρίς να νοιώθει τη γλώσσα των ανέμων
όταν μιλά... φιλά... πεινά για μουσική

...

Τόσο τραχιά εδώ ή αλλού...
Λάθος μιλιά. Πράξε όπως θες.
Έτσι κι αλλιώς γαλάζια κοντά κοιτά
μια απέραντη σιωπή