Ο Άνεμος

Υπάρχει ένας τόπος που τον λένε Μπόρα
στήνει εκεί ο άνεμος χορό στα μεθοκύματά του.
Κι ω! τι θεά του πόνου η θέα
απ' του χειμώνα τη σκεπή την τόσο νέα
σαν το χαρτί λεπτή και σαν το χιόνι ωραία

Και όταν τα λογικά σαλεύουνε τις μνήμες
τη φυγαδεύουνε τα πεύκα ανθίζοντας
στον πρότερο ίσκιο της άγρια λουλούδια.
Ξημέρωμα έτσι ψηλή από το νου η μοιραία
να σβήσει ζωντανή λευκή και σαν το χιόνι ωραία

Γελά ο άνεμος γελά,
πάχνη τα φύλλα ανοίγοντας, καθρέφτες
Απριλίων.
Και σαν το φίδι ο άνεμος,
ο άνεμος τραγουδά, στην αταξία ανάμεσα
δάκρυων δαχτύλων